Sophia Magdalena Scholl, is geboren op 9 mei 1921 in de stad Forchtenberg in Duitsland. Sophia Scholl, haar broer Hans Scholl, haar zusters Inge en Elisabeth en haar broer Werner werden christelijk-humanistisch opgevoed. Sophie was geen ‘typisch’ Duits meisje, ze was klein en had bruine ogen en haren. In 1930, verhuisde het gezin naar Ludwigsburg en vervolgens twee jaar later naar Ulm waar haar vader een consultancy bureau had. Sophia en haar broer geloven in de propaganda van de nazi’s en treed toe aan de Hitlerjeugd op de leeftijd van 13. Ze koos om net als de meeste van haar klasgenoten toe te treden aan de Duitse eenheid van meisjes, maar haar aanvankelijke enthousiasme gaf manier om kritiek. De arrestatie van haar broers en vrienden in 1937 voor deelname aan de Duitse jeugdbeweging liet een sterke indruk op haar. Sophia maakt tijdens een dansevent in 1937 kennis met Fritz Hartnagel. Ontdanks de twee veel veel aparte ideeën hebben, worden ze verliefd op elkaar.
In juni 1942 begon Scholl biologie en filosofie te studeren in München. In de vakanties moest ze werken in een bewapening productie in Ulm.
Door haar broer, die geneeskunde aan de Ludwig-Maximilians-Universiteit van München studeerde, ontmoette ze studenten die hen in hun verzet tegen het nazi-regime moedigde. Hoewel haar broer Hans haar uit de cirkel van het verzet tegen het nazi-regime wilde houden, was Sophie geslaagd om toe te treden tot de groep. De leden van de Witte Roos maakten brieven die ze in telefooncellen en geparkeerde auto’s legden en gaven ze aan andere studenten in andere steden om de brieven te verdelen.
De kern van ‘De Witte Roos’ werd gevormd door een groep studenten geneeskunde. Samen volgden zij de cursussen van professor Kurt Huber die filosofie en psychologie doceerde. De kritische kijk van de professor zette de studenten ertoe aan hem in vertrouwen te nemen. Ook hij nam deel aan hun acties. Aangezien ze hun acties steeds verder wilden uitbreiden werden ook andere studenten en vrienden in meer of mindere mate ingelicht. Zij zorgden oa mee voor de verspreiding van de pamfletten in München en omstreken.
Later trachtte de groep contacten te leggen met studentengroepen uit andere steden.
Zo ontstonden er banden met studenten uit Hamburg, Ulm, Freiburg, Stuttgart, Saarbrücken en Berlijn (groepen ‘Rote Kapelle’ en ‘Onkel Emil’). Behalve de groep Onkel Emil werden ook alle andere studentengroepen door de Nazi’s ontdekt en de medestanders veroordeeld en terechtgesteld.
In februari, verdacht de geheime politie (Gestapo) de auteurs van de folders in München student kringen. Midden februari 1943 werd de zesde bijsluiter voltooid en verzonden met een oproep om het nazi-regime omver te werpen en een “nieuwe intellectuele Europa” te bouwen. De bijsluiter kwam naar Groot-Brittannië door Helmuth James Graf von Moltke. In het najaar van 1943 werd het er herdrukt, gedaald door Britse vliegtuigen boven Duitsland en verspreiding door de omroep BBC. Op 18 februari werden Sophie en haar broer in de universiteit van München tegengehouden door de bewaker Jakob Schmid . Na hun ondervraging door rector Walther Wust werden ze gearresteerd door de Gestapo. In het hoofdkwartier van de Gestapo München in het Johanneshof Palais in Brienner Street, was Sophie Scholl ondervraagd door Detective Chief Secretary Robert Mohr van 18 tot en met 20 februari. Zij probeerde de agenten te overtuigen dat ze alles met haar broer had gedaan om haar andere vrienden te laten bevrijden. Vier dagen later, op 22 februari, werd ze veroordeeld (in München door het volkstribunaal onder het voorzitterschap van de rechter Roland Freisler uit Berlijn “verraderlijke ter bevordering van de vijand, voorbereiden te hoog verraad plegen [en] ondermijnen militaire kracht”) tot de dood. Na de uitspraak zei Sophia tegen de rechter: ” Als ik nog eens zou leven zou ik hetzelfde doen. Want ben niet degene met een verkeerde kijk op de wereld, dat zijn jullie.” Ze werd dezelfde dag rond 17:00 uur geëxecuteerd.
Meral Çiçek
