We zouden even moeten stilstaan en nadenken. Laten we ons afvragen wat anderen over ons denken in plaats van ons bezig te houden met wat wij van anderen vinden. Hoe zou een hond bekijken, of een kat? Wat gaat er door een plant heen als we het uit de grond trekken? Horen onze oren en voelt ons gevoel deze levende wezens? Misschien willen alle levende wezens ons iets vertellen. Misschien willen zij dat wij het vanuit hun kant bekijken? Misschien willen ze ons vertellen dat wij hun leven verwoest hebben.
De natuur en de mens bevatten uit verschillende categorieën. Deze omstandigheden komen niet alleen voor in de natuur, maar ook tussen de mensen onderling. Dit geldt bijvoorbeeld in de onderlinge relatie tussen mannen en vrouwen. De machtsoverheersing van de man tegen de vrouw vormt een parallel tussen de mens en de natuur.
De wreedheid tegen de vrouw en de andere levende wezens vormen grote overeenkomst, vindt u niet? Als de een niet wordt bevrijd, dan geniet de ander ook niet van vrijheid. De basis van vrijheid is hetzelfde: de wreedheid van de man. Terwijl ieder levende wezen een eigen karakter en identiteit heeft.
De regering beschikt over de mentaliteit dat de vrouw moet worden gestuurd door de man, omdat de man sterker is. Deze regel wordt ook toegepast in de natuur. De natuur bestaat ook tussen sterke en zwakke dieren. De zwakkelingen zijn bestemd voor de sterkere dieren.
Er kan een parallel worden getrokken tussen ‘de sterke man’ en ‘de sterke leeuw’. Dit vormt een symbool van macht. ‘De zwakke vrouw’ kan worden vergeleken met ‘het zwakke hert’. Met dit idee ontstaat een wereld waarin sterkere en zwakkere zijn. Normaliter moeten zwakkere zich overlaten aan de sterkere. Hun lot ligt in de handen van de sterkere. Om in leven te blijven hebben ze een ‘‘eigenaar’’ nodig.
Deze mentaliteit steunt het systeem waarin wreedheid centraal staat. Wanneer de regering dit steunt en de man zijn wreedheid uitvoert, ontstaat er zo een sfeer. Op een gegeven moment gaat de vrouw zich typeren als ‘‘zwak’’ en realiseert dat ze een ‘‘eigenaar’’ nodig heeft. Ze gaan erin geloven dat zij zonder de sterkere niet kunnen overleven. Veel mensen zijn hun ‘’baas’’ ook dankbaar, omdat zij brood op tafel kunnen leggen dankzij hen. Er wordt nooit stilgestaan bij deze problematiek van ongelijkheid. Hierdoor blijft dit constant groeien. Ongetwijfeld speelt de regering en de wreedheid van de man een centrale rol.
De regering steunt de hiërarchische verhouding in de maatschappij en de wreedheid van de man. De zwakke positie van de vrouw vloeit voort door de hiërarchische verhouding. Dit is ook de vergelijken met de wreedheid in de natuur.
We moeten de vrouw kunnen begrijpen. Als we dat niet kunnen, dan kunnen we ook niet de natuur begrijpen. Door de vrouw te bestuderen, kan er beter inzicht worden verkregen in de ethische en natuurlijke onderdrukking.
Vroeger kon men met verschillende samenlevingen samen leven. De vrouw symboliseert democratie, begrip en vrijheid. Iedereen verrichtte werk naar zijn niveau, talent, leeftijd en gaf een eigen kleur in de maatschappij. De mensen vormden een deel van de natuur en voerden geen machtsmisbruik tegen de natuur.
De wreedheid door de man en de regering hebben door eigenbelang ervoor gezorgd dat de vrouwen hun eigen identiteit hebben verloren.
Om weer opnieuw onze waarden te verkrijgen moeten we weer vechten voor onze rechten. Dit moeten we niet al te ver opzoeken. De geschiedenis leeft immers in ons. De levende wezens zijn er immers nog, maar wel diep gegraven. We moeten weer graven om alles op aarde te brengen.
Al 200 jaar strijden de vrouwen voor deze positie en deze strijd zal successen boeken. De natuur wacht net als de vrouw om ‘’bevrijd’’ te worden.
Aknur AYDIN
